"Παξινές Παιδικές Μνήμες" - Κατερίνη Αντιοχου Ανεμογιάννη


«ΠΑΞΙΝΕΣ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ»

Αυτός  είναι ο τίτλος  του εξαιρετικού αφηγήματος της Κατερίνης του Αμερικάνου, με ένα όμορφο εξώφυλλο φιλοτεχνημένο από τη Μαρίνα νεώτερο μέλος της οικογένειας Αμερικάνων.
Για να είμαι ειλικρινής ήμουν αρκετά  διστακτικός ,αφότου το βιβλίο έφτασε στα χέρια μου, να αρχίσω την ανάγνωσή του. Αρκέστηκα μόνο στο ξεφύλλισμά του και την ανάγνωση των τίτλων των κεφαλαίων του αφηγήματος και στις φωτογραφίες. Ο λόγος απλός, αντιδρούσα στη σκέψη ότι η ανάγνωσή του θα   μ΄ έβαζε πάλι μπροστά στις δικές μου παιδικές μνήμες που δυστυχώς ήταν γεμάτες πίκρα, φτώχεια, διαρκή και ανελέητο αγώνα για επιβίωση και ελάχιστης χαράς.
Μα δεν άντεξα , είχα στο μυαλό μου την Παξινίτικη Παρλάτα , που παρουσιάσαμε ως Ένωση στο πνευματικό κέντρο του Δήμου της Αθήνας  με εξαιρετική επιτυχία και ήταν σε κείμενα της Κατερίνης και σκέφτηκα ότι αξίζει το κόπο παρά τους όποιους ενδοιασμούς μου να το διαβάσω.
Το ρούφηξα σ’ ένα πρωινό. Χάθηκα στο χείμαρρο της αναλυτικής περιγραφής όλων των
κεφαλαίων, ξέχασα τα δικά μου βιώματα και βρέθηκα στα σκαλιά του σχολείου στα Μαστοράτικα, να παίζω κουτσό με τα’ άλλα παιδιά, ποδόσφαιρο στη σκάλα του Αριστείδη, μπαλί και κουτσαμπερά, στου Σπυρέλη ,στο Σόχωρο και στη Ράχη, για κυνήγι στα μετερίζια στα Μπαρλάτικα, στις επιδρομές στις νεσπολιές , στις κουμπουλιές ,στις ροδιές και τη μουσμουλιά του Μπαρού που ριμάζαμε τα αγόρια και στις βόλτες τις Κυριακές στη στέρνα του Κάμπου.
Δε γνωρίζω αν υπάρχει άλλο γραφτό κείμενο που να καταγράφει τόσο αναλυτικά και γλαφυρά, με τόσες σπάνιες λέξεις, που δυστυχώς δεν ακούγονται πια, στιγμές από τη ζωή των Παξινών, μιας εποχής που πέρασε μα δε πρέπει να ξεχαστεί.
Πιστεύω     ότι πρέπει να προστεθεί και αυτό στους θησαυρούς του τόπου μας.
Είναι πραγματικά κατάθεση ψυχής αυτό το αφήγημα. Όποιος το διαβάσει θα βρεί και θα ξαναζήσει πολλά απ΄αυτά  που περιγράφονται, να τον αφορούν.
Διδάσκει τις νεώτερες γενιές σεβασμό και αγάπη στο γονιό, τον αδελφό, την αδελφή, το γείτονα, το φίλο. Αγάπη , για τη φύση και το περιβάλλον, για τη παράδοση, τα ήθη και τα έθιμά μας, κοινωνική ευαισθησία, μα πάνω απ΄όλλα αγάπη για τούτο το μικρό νησί που γεννηθήκαμε και λατρεύουμε.
Κυρά Δασκάλα μου εσύ θα διδάσκεις δια βίου κόντρα στους υποκριτές της « δια βίου μάθησης»!!!.
 Όσοι πιστέψαμε πως η καταξίωση έρχεται μέσα από θέσεις και καρέκλες, ΧΑΣΑΜΕ!!!
Η καταξίωση έρχεται μέσα από τις καταθέσεις μας ,και δεν εννοώ τις Τραπεζικές, και έχουν να κάνουν με τη κοινωνική και πολιτιστική προσφορά.
Να είσαι σίγουρη πως ο σπόρος  που έσπειρες κάποια στιγμή θα φυτρώσει.
Τα νέα παιδιά με τα χιλιάδες προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα , ψάχνονται και αναζητούν χρόνο και χώρο για συνύπαρξη, χαμόγελο , αγάπη και ευτυχία , αρκεί να τα βοηθήσουμε λίγο και εμείς οι μεγαλύτεροι, να σταματήσουμε να καταστρέφουμε ότι τους αναλογεί  ,ότι τους ανήκει.
Σ’ ευχαριστώ για τις άλλες στιγμές τις όμορφες που ξανάζησα διαβάζοντας το βιβλίο σου.     
 Λ. ΛΙΩΛΗΣ                                              

Επτάνησα - Ιόνιο - Ionian islands !

Καλώς όρισες Επτανήσιε!

«Σαν πεθάνω εδώ θάρθω με τα μύρια φαντάσματα, άϋπνα μέσα σε άϋλα γνέφια ή σε ασημοβολής μαϊκά συντέφια τάγια της νύχτας να χαρώ μυστήρια Να ιδώ των ξωτικών τα πανηγύρια, των τελωνιών τα θεότρελλα κέφια, του νεραϊδοχορού ν’ακούσω ντέφια και Σειρήνων τραγούδια ή μαρτύρια. Κι άμα στ’αστερινά τους χρυσαμάξια οι άγγελοι φύγουν και ο ήλιος φέξη πίσω ύμνο στην τετραγάλανη μονάξια, πουλί τ’αγριου γιαλού, θα κελαϊδήσω. Τεχνίτρα η πικροθάλασσα παράξια της λαλησιάς μου θα βαστάη το ίσο» Λ. Μαβίλης

Η Μουσική μας!

Οι επισκέπτες μας